Volgens de laatste meting (in 2017) van het alcoholgebruik bij automobilisten in weekendnachten, rijdt 1,4% op dat moment onder invloed van alcohol. Zij hebben een bloedalcoholgehalte (BAG) van 0,5‰ of hoger. Het alcoholgebruik tijdens weekendnachten is in de periode 2002-2017 gedaald: van 4,1% in 2002 naar 1,4% in 2017. Het aandeel zware overtreders (BAG > 1,3‰) is verder gedaald van 0,3% in 2015 naar 0,1% in 2017.

In Nederland mag een bestuurder maximaal 0,5‰ alcohol in zijn bloed hebben tijdens verkeersdeelname. Voor voetgangers geldt geen wettelijke alcohollimiet. Toch kan de politie voor openbare dronkenschap van een voetganger wel een proces-verbaal maken. De politie neemt dan geen blaas- of bloedtest af, maar gaat af op de uiterlijke kenmerken van dronkenschap en het gedrag van de voetganger.

In 2015 was naar schatting 12 tot 23% van de verkeersdoden in Nederland het gevolg van alcohol. Dit komt neer op een aantal van 75 tot 140 verkeersdoden. Betrouwbare schattingen over het aandeel verkeersdeelnemers dat ernstig gewond raakt door alcohol in het verkeer zijn niet bekend. De schatting van het aandeel verkeersdoden is gebaseerd op de aandelen bestuurders met een bloedalcoholgehalte (BAG) boven de limiet in weekendnachten in 2015 en op basis van de risicocijfers per BAG-klasse. In de schatting is geen uitsplitsing gemaakt naar verschillende vervoerswijzen (bijvoorbeeld fietsers en automobilisten).

Werkelijke aantallen doden en gewonden door alcoholongevallen zijn niet bekend. Informatie hierover in de ongevallenregistratie van de politie en in de ziekenhuisregistratie is onvolledig omdat er niet altijd op alcohol wordt getest. Daarnaast worden overleden verkeersdeelnemers vrijwel nooit getest op alcohol, omdat dat uit strafrechtelijk oogpunt niet zinvol wordt geacht. In april 2018 heeft minister Dekker voor Rechtsbescherming aangekondigd te laten onderzoeken of er een bloedtest kan worden gedaan bij veroorzakers van zware verkeersongelukken, die zelf om het leven zijn gekomen.

Hoewel mannen van 18 tot en met 24 jaar in 2009 slechts 4% van het totale aantal rijbewijsbezitters vormden, maakten ze volgens de Europese studie DRUID (Driving Under the Influence of Drugs, Alcohol and Medicines) 29% uit van de ernstig gewonde automobilisten die alcohol hadden gebruikt. Bij jonge vrouwen is geen oververtegenwoordiging gevonden onder de ernstig gewonde automobilisten die alcohol hadden gebruikt. Hoewel jonge bestuurders in het verkeer minder alcohol gebruiken dan oudere bestuurders, zijn ze oververtegenwoordigd in de groep slachtoffers en bestuurders die betrokken zijn bij alcoholongevallen. De oorzaak hiervoor is tweeledig: jonge bestuurders hebben vanwege hun onervarenheid sowieso al een hoger ongevalsrisico, en alcohol heeft bij jonge bestuurders een groter effect op het rijgedrag dan bij oudere bestuurders.

De Bob-campagne heeft zeer waarschijnlijk bijgedragen aan een vermindering van het alcoholgebruik bij zowel volwassen als jonge bestuurders. Maar omdat in dezelfde periode ook het politietoezicht op alcoholgebruik toenam is niet te zeggen in welke mate de campagne precies heeft bijgedragen.

De Bob-campagne is een idee uit 1995 van het Belgische Instituut voor de Verkeersveiligheid, het huidige Vias Institute. De campagne is erop gericht om mensen erop te attenderen dat ze afspreken wie er nuchter terugrijdt voordat er alcohol gedronken wordt. Eind 2001 is de Bob-campagne in Nederland gestart. Het campagneconcept wordt om de zoveel tijd vernieuwd, om de aantrekkingskracht van de Bob-boodschap voor de doelgroep te behouden. In 2004 stond bijvoorbeeld de zomer Bob-campagne in het teken van het Europees Kampioenschap Voetbal. In 2015 is het Bob-concept verbreed naar alle bestuurders, hieronder vallen ook de alleen-rijdende bestuurder.

Rijden onder invloed van alcohol is een verkeersmisdrijf. Bestuurders die worden gepakt voor rijden onder invloed, kunnen te maken krijgen met een of meer van de volgende maatregelen: een geldboete, ontzegging van de rijbevoegdheid, een educatieve maatregel, of een onderzoek naar de rijgeschiktheid.

Een bestuurder die aangehouden is voor rijden onder invloed krijgt in Nederland vaak te maken met twee trajecten die elk een eigen maatregelregime kent: een strafrechtelijk traject waarbij een straf wordt opgelegd door justitie (Openbaar Ministerie (OM) of rechter) en een bestuurlijke traject waarbij de overtreder te maken kan krijgen met de vorderingsprocedure van het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen (CBR). Het strafrechtelijke traject heeft als hoofddoel om de overtreder te bestraffen. Het doel van de vorderingsprocedure is om vast te stellen of een automobilist nog geschikt of rijvaardig is om de rijtaak uit te voeren en of hij nog een maatregel nodig heeft om te voorkomen dat hij opnieuw een alcoholovertreding maakt. De vorderingsprocedure is dus meer gericht op preventie en toekomstig gedrag.